Vroedvrouwen, het gaat niet goed met ons.
Elke dag weer geeft de media een gesimplificeerde analyse van een complex probleem - en onze rol groeit steeds meer toe naar die van één puzzelstukje in een systeem met 100 stukjes.
De richtlijnen en protocollen vliegen ons om de oren.
'Het systeem', onze 'beroepshouding', het kwaliteitsregister, en o, vooral onze uitstekende samenwerking, met elkaar in de groepspraktijken, met onze collega's van de buurtpraktijk, met onze ziekenhuizen in de buurt...
En in de alledaagse werkelijkheid staan we toenemend in een spagaat, leveren we vrouwen uit aan steeds meer interventies, of we voeren ze zelf uit, interventies waarvan we op z'n mooist hopen dat ze in haar belang zijn of in dat van haar kind -
maar waarvan we zelden of nooit aan vrouwen hebben gevraagd hoe ze er zelf over denken.
We dweilen en we dweilen en we dweilen...
Maar heeft dat zin?
Nou, ik zie t niet meer zitten!
In de zes jaar dat ik nu aan het werk ben als vroedvrouw, is het 'wat mensen gezond maakt' me alleen maar meer gaan intrigeren.
Bijdragen aan onzekerheid en angst is verre van gezond makend.
Waar ik naar op zoek ben: naar collega's in Nederland, die net als ik bij elke nieuwe Volkskrant kop in eerste instantie denken: ik stop ermee...
Om dan vervolgens te bedenken dat dat in elk geval niet gaat werken.
Ik zoek mensen, (vroed-)vrouwen, die een heel andere draai willen geven aan hoe we ons beroep vormgeven, weg van de protocollen, weg van de risico's en terug naar vertrouwen.
Evidence-based! En dat begint met: kijken naar hoe we de relatie vroedvrouw-zwangere vorm geven op zo'n manier, dat die maximaal leuk is voor beide partijen!
Over mij
- Rebekka Visser
- Ik wil mijn werk graag goed doen. Kwaliteit van zorg toetsen aan het naleven van regels heeft misschien voordelen omdat je dan iets hebt om te 'meten'. Maar in mijn dagelijks werk loop ik in toenemende mate aan tegen het gevaar ervan: dat aan het eind van de rit het enige dat werkelijk telt de belangen van de zorgverlener zelf zijn. En wat is dan nog 'goed doen'? Vragen hierbij en ideeēn hierover genoeg - lees maar.
Ik kan je aanraden eens contact op te nemen met Marieke Verschelling, een holistische vroedvrouw. www.holistischeverloskunde.nl
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Teddy Roorda (doula), die zich ook zorgen maakt.
Beste Rebekka
BeantwoordenVerwijderenik herken veel van wat je zegt, ik zit al 29 jaar in het vak in een grotestadspraktijk. Ik probeer al jaren zwangeren ervan te overtuigen dat ze zelf aa het stuur kunnen gaan staan van hun zwangerschap en baring, en eerlijk gezegd lukt het nauwelijks. Ik zie wel wat er op me af komt, is zo'n beetje de basishouding. Als je inventariseert wat ze willen komt dat neer op: een gezond kind, een vlotte bevalling, niet teveel pijn en een aardig iemand die helpt.
Dus daar zorg ik dan maar zo goed mogelijk voor. Ik zet zwaar in op de relatie met gynaecologen en dat werkt. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat de 1e en 2e lijn in de verloskunde contraproductief zijn. We moeten een clientgerichte zorg hebben en niet een organisatiegerichte zorg.
Wij werken volgens preventive support en in dat boek kwam voor mij alles bij elkaar waar ik zo naar op zoek was. Ik weet dat een heleboel collega's het (vaak zonder gelezen te hebben) veroordelen, maar het % thuisbevallingen bij ons schoot omhoog erdoor. Terwijl wij voor Rotterdamse begrippen al heel hoog zaten.
Maar we leven in interessante tijden, zoveel is zeker.
vriendelijke groeten
Simone Valk
beste collegae!
BeantwoordenVerwijderenik zit in het centrum van een academische omgeving waar veel vrouwen met grote medische problemen bevallen. Toch klopt hier in het AMC nog steeds een warm hart voor de vroedvrouw en de thuisbevalling.Zelf heb ik 18 jaar een thuisparktijk gehad. We zullen moeten knokken en altijd blijven knokken voor het behoud van de keuzevrijheid van de vrouw.
Vorige maand was ik bij een workshop van Ina May Gaskin waar zij vertelde over DeLee J. B. The prophylactic forceps operation. American Journal of Obstetrics and Gynecology. 1920;1:34–44.
prophylactische forceps voor alle primi's met als resultaat rond de 65% forciplae bevallingen. Onvoorstelbaar, nooit had ik mij gerealiseerd dat het zulke extreme vormen zou kunnen aannemen maar toch kan het blijkbaar zo gaan als er geen tegenwicht wordt gegeven.
goede actie Rebecca!
Jannet bakker
Ik sluit me heel graag aan!!
BeantwoordenVerwijderenIk ben er ook klaar mee, met elke aanval. En dan verlang ik tegelijkertijd naar zwangere vrouwen die willen en durven en vroedvrouwen die kunnen en durven...
Goed begin!
Dank je wel Rebekka!
Liefs
Jolien
Lieve collega's
BeantwoordenVerwijderenIk wil maar even zeggen dat ik jullie heel erg steun. Als jullie in de regen zitten, dan zitten wij in de drup. Wij krijgen in Vlaanderen ook heel veel reactie als gevolg van de media aandacht in Nederland. Hier zijn thuisbevallingen nog niet zo evident. Maar elke keer dat ik een geboorte kan begeleiden vanuit zachtheid en vertrouwen weet ik ook weer waarom ik het doe. Elke vrouw, elk kind, elke familie is het waard, ook al hebben we tegenslagen en mensen die er anders over denken. Ik geniet van elk klein stukje en dat maakt me sterk.
Vrouwenkracht is mooi en werkt!
groetjes
Lieve Huybrechts
www.geboorte-infocentrum.be
Tjonge jonge, wat is de verloskunde veranderd. Toen ik na 14 jaar zwanger was van onze derde ging het er eens stuk medischer en zakelijker aan toe. Toen ik -weer- over tijd ging,werd het vanzelf een ziekenhuis bevalling.
BeantwoordenVerwijderenDaar waar ik bij de eerste en tweede nog gewoon thuis kon beginnen.
Ook in mijn eigen werk in de zorg stikt het van de dossiers en papieren werk.
Ik ben maar lekker gastouder geworden naast mijn werkt en thuis, en geniet geniet geniet.
want, 'het' gaat zo snel.
-overigens wel grote pluim voor verpleegkundigen op kraamafdeling. Dodelijk vermoeiend, maar wel erg gezellig en goed voor de borstvoeding!-
Marlies Wijntjes