Caseload werken!

Ik ben het eens met wat er op dit moment in de media wordt geroepen; 

ons verloskundig systeem kan en moet beter. 

Maar of we de goede kant opkijken...

Natúúrlijk willen we dat vrouwen en (ongeboren) kinderen zo veilig mogelijk zijn.

En een van de suggesties van de Stuurgroep voor Zwangerschap en Geboorte voor optimale veiligheid die op dit moment wordt overwogen is; de casemanager. De casemanager is degene die de 'case' 'managet'...maar het is geen persoon, het is een 'rol' die mogelijk door meerdere mensen achtereen kan worden vervuld, onder andere om de kans op fouten door slechte communicatie te verkleinen.

Ik zou zeggen: ruim baan voor het 'caseload' systeem van werken, zoals dat bijvoorbeeld in Nieuw-Zeeland heel gewoon is.

Een zwangere sluit een contract af met een 'caseload' vroedvrouw voor de begeleiding van haar zwangerschap en bevalling. Deze vroedvrouw zorgt ook voor de begeleiding van de zwangere als er complicaties ontstaan. Specialisten zijn in het geval van complicaties verantwoordelijk voor hun deel van de zorg, maar de vroedvrouw coördineert, ook tijdens de bevalling. 

Om dit goed te kunnen moet zij maximaal vijf zwangeren per maand onder zorg hebben. Een aantal weken per jaar neemt zij geen klanten aan, zodat ze vakantie heeft. Ze zorgt voor samenwerking met een, bij de zwangere bekende, andere collega, die 'achterwacht' is.

Deze manier van organiseren van de zorg wordt niet als optie benoemd in het Rapport!

En inmiddels ben ik er wel achter dat de blikken wazig worden als het over 'caseload' werken gaat; ja, mooi in theorie, misschien voor later...

Bovendien gaat bij een groot deel van mijn collega's het nekhaar overeind staan. Vroedvrouwen die wat ouder zijn herinneren zich onheuglijke tijden, waarin het onmogelijk was om een privéleven te hebben naast hun werk. Jongere vroedvrouwen met kleine kinderen voorzien moeilijkheden als ze deze manier van werken parttime zouden willen doen. 

En in het algemeen is het gemeengoed geworden dat, om burn-out buiten de deur te houden, werk en privé best zo scherp mogelijk kunnen worden afgegrensd.

En daarmee lijkt de kous af: 'het kan niet'...

Ik werk nu twee jaar met een caseload en ik ben er meer dan enthousiast over. 

De druk is van de ketel (al wordt het hoog tijd voor een 'caseload' tarief, want binnen het huidige systeem is het ingewikkeld om rond te komen), want ik heb geen 'dienst' meer voor bevallingen! In het begin was het wennen aan het gevoel 'altijd' gebeld te kunnen worden; het is afkicken van de spanning die het dragen van een 'diensttelefoon' oude versie met zich meebrengt. 

Maar dan! 

Wat een verademing om niet de druk op m'n nek te hebben om (minstens) driehonderd vrouwen per jaar 'een beetje' te leren kennen.

Om niet meer gebeld te worden door iemand waarvan ik geen idee heb wie het is.

Om bevrijd te zijn van het gevoel om een dienst in te gaan als er al een week niemand bevallen is en er nog 14 vrouwen 'staan' die konden 'gaan'.

Van het gevoel in m'n benen als ik na een bevalling direct door kon naar de volgende...

Van de vele uren per week die het kostte om over te dragen, om de horen wat er met al die vrouwen gebeurd was terwijl ik vrij was.

Van het eeuwige excuus van 'druk, druk'...

En ja, ook het 'caseload' werken kent nadelen.

Ik weet inmiddels van de vrouwen die ik al kende toen ik nog op de 'traditionele' manier werkte, dat het verschil enorm groot is.

Maar ik zou wel eens onderzocht willen hebben wat het voor de kwaliteit van leven van zwangeren betekent als ze een vaste vertrouwenspersoon kunnen kiezen voor hun zwangerschap, en wat dat vervolgens weer doet met hun gezondheid en met de kansen op fouten in het zorgproces...