Over de rug van de zwangere?

Nog even door over het nieuwste rapport van de klachtencommissie.

Er staat nog wel wat meer in waar mijn wenkbrauwen van omhoog schoten.

In die casus waar ik gisteren over schreef staat de volgende zin.

"Hierbij wil de commissie nog opmerken dat in een groepspraktijk alle verloskundigen achter het beleid moeten kunnen staan. Immers, het is niet van te voren vast te stellen wie de bevalling gaat begeleiden en een verloskundige moet niet in een situatie terecht komen die zij niet verantwoord acht."

Dit wordt toegevoegd aan een betoog van de commissie waaruit blijkt, dat naar hun oordeel de wens van de zwangere voldoende is meegenomen in het voorgenomen beleid.

Wat wordt hier nou gezegd? Op het eerste gezicht denk je: ja, natuurlijk, helemaal waar. In een groepspraktijk kan het niet zo zijn dat Truus het niet erg vindt dat een bed niet op klossen staat bij een thuisbevalling en Gerda wel. Dat Marijke het prima vindt om een thuisbevalling te begeleiden bij een 'dikke' oude bekende en Jolanda niet. Je hoeft niet alles helemaal hetzelfde te doen, maar op beleidsniveau moet je wel 'eenduidig' zijn, althans, wel als je 'onderling uitwisselbaar' wilt zijn.

Zegt dat iets over de cliënt-gerichtheid van je zorg? Nou ja, dat je 'duidelijkheid' schept - op zich erg prettig om te weten waar je aan toe bent als zwangere.

Maar stél. Stel nou dat een cliënt geen echo's wil. Als een van de collegae in een groepspraktijk hier ongemakkelijk bij is, zal dat invloed hebben op de manier waarop zij zorg verleent aan de betreffende cliënt. Betekent dit dan, dat deze cliënt om die reden een echo moet ondergaan? Of moet ze dan maar poliklinisch bevallen? 

Nee toch hoop ik.

(Ik weet natuurlijk allang dat het helaas maar al te vaak Wél zo gaat).

Maar mensen, wacht even hoor.

In de casus waar het hier over ging betrof het een zwangere die overduidelijk zelf een thuisbevalling verantwoord achtte. Nogal wiedes, ze was de vorige keer ook thuis bevallen en nogal goed óók. Protocol of geen protocol. 

Dit is geen exotische wens! Ze heeft geen sectio in de anamnese bij haar vorige bevalling, of andere complicaties - 

Het is bepaald ook niet iets onbelangrijks - een bevalling doe je maar één keer en het maakt nogal wat uit waar je dat doet...

Ik zou de overweging van de verloskundige die in dit geval een thuisbevalling op voorhand niet zag zitten graag willen horen, want hoe ik het ook wend of keer, als het gaat over de positief voorspellende waarde voor het welslagen van een op handen zijnde bevalling, is er toch niets zo mooi als de voorspoedig verlopen vorige baring? En moeten we dan nu ineens gaan vrezen voor schouderdystocie en fluxus? Mogen hier nog 'eerstelijns vragen' bij gesteld worden? 

Elke keer als ik erover nadenk keil ik van m'n stoel! 

Hoe kun je in de eerste lijn aan het werk zijn als je hier al de zenuwen van krijgt?

Kortom.

Helemaal waar hoor, dat alle maten achter het beleid moeten kunnen staan.

Maar als dat niet het geval is zijn er nog wel wat andere opties te bedenken dan het protocol door de strot van de zwangere drukken en achteraf net doen of dat tóch valt onder 'cliëntgericht werken'. 

Je kunt onderling afspraken maken zodat de collega die zich er niet prettig bij voelt wordt ontzien. Mocht ze dienst hebben ten tijde van de bevalling, dan mag ze de achterwacht bellen. Want inderdaad, in de meeste groepspraktijken is 'het niet van tevoren vast te stellen wie de bevalling gaat begeleiden'.

(Even terzijde - als ik zwanger was zou ik toch niet na kunnen laten om te vragen: waarom eigenlijk niet???)

En je kunt doorverwijzen naar een andere praktijk, die een thuisbevalling wél aandurft. 

Van mij had de commissie deze opties wel even mogen benoemen, zó vreemd of nieuw zijn die toch niet?

En vooral had wat mij betreft expliciet vermeld mogen worden, dat het protocol volgen, ongeacht of dit terecht was of niet, systeem- of praktijk-gericht werken was - en was de term 'cliëntgerichte zorg' uit het hele betoog geweerd. 
Tenzij we met elkaar overeenkomen dat een dergelijke manier van maternalistische, 'voor-eigen-bestwil'-zorg verlenen 'cliëntgericht' is - maar daar zie ik niet veel in!