in vulva afkocheren

In m'n vorige stukje ben ik begonnen over 'ontwikkelen' en kwam zo onder andere bij het doorknippen van de navelstreng als het hoofdje van de baby al wel, maar het lijfje nog niet geboren is.


Ik hoopte tot voor niet zo heel lang geleden dat 'in de vulva afkocheren' vrijwel nooit meer gebeurde. 
Dat studenten verloskunde geadviseerd krijgen dit NIET te doen, met uitleg erbij waarom niet. Ik heb het ze nog niet gevraagd trouwens, ben wel benieuwd.


Maar wie schetste mijn verbazing.
Een paar maanden geleden, om precies te zijn op 10 oktober vorig jaar, stond er een artikel in het NRC handelsblad: "Bevallen moet vooral bevallen". Het artikel ging over het recht op vrije pijnbestrijding voor vrouwen. En over de voors en tegens van pijnbestrijding. Er stond een grote foto midden in het artikel. Een vrouw ligt min of meer plat op haar rug met haar benen in beensteunen. Ze omvat zelf met beide handen het lijfje van haar kind, dat vrijwel geboren is; de beentjes zitten nog in haar. Er hangt een kocher tegen het been van de vrouw, aan de navelstreng die vlak erlangs doorgeknipt is.
Mijn eerste gedachte vond ik achteraf zelf nogal grappig. Ik dacht: hè? is dit in scène gezet? Alsof ze de baby even een stukje teruggestopt hadden voor de foto, nadat het eerst een tijdje bij moeder gelegen had, aangezien de navelstreng al door was geknipt.
Ach nee, sukkel, natuurlijk niet.  - de navelstreng moet al doorgeknipt zijn voor het kind geboren was. 
De foto oogt verder trouwens totaal niet stressvol. Niks hoor, er is kennelijk 'gewoon' in vulva afgekocherd.


Het gebeurt dus nog, zelfs in 2010.


Wat is het idee?
Als de navelstreng strak om de hals van een kind zit, lukt het niet om hem te 'vieren' en over het achterhoofd heen te schuiven. Om te beginnen moet degene die 'in de vulva afkochert' dus het idee hebben dat dit nodig is om te doen.
Maar lukt dit niet, dan zullen de schouders van de baby ofwel geboren moeten worden terwijl de navelstreng 'mee' gaat, ofwel de schouders glijden tussen die lus van de navelstreng door naar buiten. Dat zal bij een hele strakke omstrengeling niet snel gebeuren.
Kennelijk is er dus sprake van een veronderstelling, dat het mogelijk is dat de geboorte wordt belemmerd door die navelstreng.


Moet ik vrezen dat er nog altijd een hele serie zorgverleners rondloopt, die deze veronderstelling voor waar heeft aangenomen?
Dat is ongetwijfeld met goede bedoelingen, nog gestoeld op de overtuiging dat de natuur dusdanig wreed is dat het maar goed is dat er tegenwoordig een hoog opgeleid iemand paraat is op het moment dat de baby geboren wordt, om dat laatste stuk in goede banen te leiden...
(ook weer een apart stukje waard trouwens, de bizarre nadruk op de uitdrijving als het om een geboorte van een kind gaat. Dat is het moment waarop de dingen pas echt goed mis kunnen gaan kennelijk. In elk geval: vrouwen worden en masse alleen gelaten (of tegenwoordig onder de goede zorg van een kraamverzorgster) tijdens de ontsluiting, maar krijgt ze persdrang en is de vroedvrouw nog niet aanwezig, berg je dan maar! Met gierende banden komt zij aangereden!)


Hm. 
Ik schat dat zo'n beetje de helft van de kinderen de navelstreng om de hals heeft ten tijde van de geboorte.
Gloria Lemay, een Amerikaanse vroedvrouw, vindt dat een goed idee van baby's: als ie om de hals zit, kan hij niet gauw 'uitzakken'... Ik vind dat wel een mooie suggestie.


Laten we even terzijde leggen of het wel eens een probleem is dat de navelstreng om de hals zit, want dat is ook weer een onderwerp wat een apart stukje waard is (dat zeg ik vaker).


Laat ik me beperken tot de vraag of het Waar is dat een omstrengeling de geboorte van een kind kan belemmeren.
Ik zou zeggen: het lijkt me zeer, zeer onwaarschijnlijk.
Een vrouw hoort natuurlijk niet op haar rug te liggen als de baby naar buiten komt, tenzij ze dat echt heel, heel graag wil. En al helemaal niet op een dwarsbed in de beensteunen.
Vervolgens krijgt ze, als omstanders zich tenminste onthouden van aanmoediging, 'neem-een-hap-lucht' en 'kun je nog een keer?' en dergelijke, vanzelf onbedwingbare zin om te persen en als ze louter die zin volgt, dan komt de baby naar buiten. 
Als een vrouw staat, zit, hurkt, of knielt, is het vrijwel onmogelijk om te voelen naar een omstrengeling.
Dat betekent wat mij betreft dan ook: daar moet je dus niet naar voelen! 


Kan het kwaad als er in de vulva al is afgekocherd dan?
Zeer zeker kan dat kwaad.
Je hoeft maar twee minuten op PubMed te zoeken om er het een en ander over te vinden, bijvoorbeeld:


hier

en hier

Die laatste is een grote review, het eerste een abstract van een artikel uit de NTvG uit 2008.
De voordelen zijn dusdanig, dat er geen spoor twijfel over bestaat. 
De nadelen laten zich daaruit herleiden, voor zover ze niet genoemd staan.
Juist als een kind in niet zo'n goede conditie ter wereld komt, is het intact laten van de navelstreng van groot belang.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over de blauwe plekken die je een kind kunt bezorgen met die kochers in de buurt van het gezichtje, brr..


Mijn suggestie zou zijn: als wij vroedvrouwen nou eens als basis-uitgangspunt onszelf en anderen aanleren dat er pas geknipt mag worden in de navelstreng als de placenta er is, dan kan ook de vaardigheid 'in vulva afkocheren' in de antiekkast!