Klompen en klederdracht?

Ook zoiets. Wat je tegenwoordig overal leest - en wat in het programma 'Brandpunt' vorige week ook weer werd benoemd: dat 'alle landen om ons heen verbaasd staan' over het percentage thuisbevallingen in Nederland.
Nederlandse vrouwen zijn een beetje 'raar'.


En ik hoorde laatst ook een collega uit de eerste lijn zeggen dat 'we' misschien eens een beetje met onze tijd mee moeten gaan en erkennen dat thuis bevallen 'uit de tijd' is - ze vergeleek het met op klompen lopen en in klederdracht.
Dit verzin ik niet. 
En ze is ook de enige niet.


Nadere analyse van deze mening liet zien, dat wat er werkelijk speelde onder andere vermoeidheid was, ze had het 'wel gehad' met het vechten tegen de bierkaai.
Dat kan ik goed invoelen, en vele vroedvrouwen met mij.
Fnuikend vind ik dat - dat is een van de dingen die erg frustreren, het gaat constant in het nieuws over datgene, waar het niet over zou moeten gaan.
Maar vroedvrouwen die, in hun onmacht, er de brui aan geven, werken indirect mee aan het succes van deze bijna geslaagde actie. 
Hoe meer vrouwen er in het ziekenhuis bevallen, hoe beter dat is voor die ziekenhuizen. 24/7 een gynaecoloog, een kinderarts en een anesthesist in huis, dat kan op de meeste plaatsen in Nederland alleen 'uit' als een hoger percentage vrouwen poliklinisch bevalt. Dus kat in het bakkie met de huidige politiek!
En nog even en vrouwen gaan nog 'vrijwillig' ook, omdat ze geloven dat het 'veiliger' is. Of omdat ze geloven dat bevallen ondraaglijk veel pijn doet en dat ook dat 'niet meer van deze tijd' is.
Ook bovenstaand verzin ik allemaal niet.


Maar. Dat alle landen om ons heen maar verbaasd zijn over Nederlandse vrouwen die nog thuis willen bevallen, is een vorm van ZEER eenzijdige berichtgeving.


Je kunt ook de andere kant laten zien:
Vroedvrouwen uit de hele wereld hebben ons thuisbevalpercentage als grote droom. Ook al is het nog slechts 22%. Wij zijn hun grote voorbeeld.
Vroedvrouwen uit de Verenigde Staten. Uit Groot-Brittanië. Uit Nieuw-Zeeland. Uit Australië.


Ze horen wat er op dit moment gaande is in Nederland en waarschuwen ons ervoor. Waarom doen ze dat?
Omdat zij weten wat de prijs van medicalisering is voor vrouwen - en dat het niet helpt om de babysterfte omlaag te brengen.


Staat er tegenwoordig nog wel eens iemand stil bij de baby- en moedersterftecijfers in de Verenigde Staten? Waar bijna niemand thuis bevalt?


Als het gaat om de vele jaloerse blikken vanuit het buitenland naar Nederland, gaat dat dan om de 'romantiek' van het thuis bevallen, dat wat juist in de media zo belachelijk wordt gemaakt? De schemer, de kaarsjes en de wierook?
Welnee!
De grap is: het gaat om die 'evidence'! Vrouwen worden er blij van als ze thuis bevallen! Het geeft ze een betere start het moederschap in! Baby's varen er wel bij!
Deze buitenlandse vroedvrouwen hebben, misschien wel omdat ze zo in de marginale hoek zitten, inmiddels zeer veel 'evidence' verzameld als het gaat om het belang van 'een vroedvrouw voor elke zwangere' en om de grote waarde van thuis bevallen.


Dus ik blijf het zeggen.
JA, het is tijd dat we in Nederland kritisch gaan kijken naar wat er beter kan in de organisatie van onze zorg.
Maar daarbij moet de thuisbevalling voor elke gezonde vrouw tot de werkelijke mogelijkheden horen.


Vrouwen, schaam je niet. Thuis willen bevallen is een zéér wetenschappelijk onderbouwde wens. 
Ik durf wel te beweren dat wij hier in Nederland onze tijd ver vooruit waren!
En laten we nu niet zo suf zijn om alsnog achter de rest aan te gaan hobbelen, daar wordt niemand beter van.
Of, nou, niemand? Een paar ziekenhuisdirecteuren wél....