bullshit alarm

Bullshit alarm - een ingebouwde eigenschap die de meeste mensen hebben - als iemand iets zegt waarvan je denkt: wat een flauwekul...dat er dan een bel gaat rinkelen, op zo'n manier dat het verbazend is dat degene die de flauwekul staat te verkondigen dat zelf niet ook hoort.


Hij ging hard af, toen ik een stuk uit de 'concept' Verloskundige Indicatie Lijst (VIL) las. Bladzijde 17:


"Het betrekken van patiënten/cliënten bij een brede richtlijn als de VIL is minder eenvoudig dan bij andere richtlijnen. Zwangerschap is een lichamelijke staat die slechts van tijdelijke aard is, en over het algemeen is dus ook de interesse van de cliënt in zaken die met zwangerschap en baring te maken hebben van tijdelijke aard. Zij voelen zich dus vermoedelijk minder snel geroepen om zich te verenigen in een patiëntenvereniging die de belangen van aanstaande ouders behartigt."


Een paar weken terug liep ik met mijn collega een winkel in. De eigenaar van de winkel kent ons en weet wat wij voor de kost doen. 'Lijkt me een zwaar beroep', zegt ze, 'vroedvrouw'. En hup, daar kwam haar verhaal in het kort, van haar eerste bevalling, dertig jaar geleden. Duurde drie dagen, eindigde in een tangverlossing. En alles nog in haar geheugen als de dag van gisteren. Een ervaring die haar blijvend heeft veranderd.


Ik krijg soms in een week tijd zó veel (diep bedroevende) verhalen te horen over wat vrouwen meemaken tijdens hun bevalling. Een gebeurtenis die weliswaar van tijdelijke aard is, maar die onuitwisbaar in hun geheugen gegrift staat en diep ingrijpt op hun zelfbeeld én op hun functioneren als moeder. En wat dan opvalt, en ik denk dat veel vroedvrouwen dit herkennen, is de gretige behoefte van vrouwen om hier over te praten. In dat licht is het volgens mij niet zozeer jammer dat die focusgroep niet van de grond is gekomen, maar meer een veeg teken.


De mythe 'als de baby er eenmaal is ben je alles vergeten' staat kennelijk nog als een huis - althans, in zorgverlenersland.
Hoe verklaar je anders die twee keer 'dus' in dat citaat - zwangerschap is van tijdelijke aard - 'dus' is de interesse ervoor van tijdelijke aard - 'dus' vrouwen voelen zich niet geroepen om zich hieromtrent te organiseren.


Een lichamelijke staat?
Van tijdelijke aard?
Met tijdelijke interesse?


Hoewel ik groot respect heb voor elke individuele schrijver van deze VIL als persoon, als het om bovenstaande argumentering gaat - 
komaan zeg, wat een onzin!


Dat die focusgroep niet van de grond is gekomen brengt wat mij betreft iets aan het licht - iets dat heel dringend aan het licht moet worden gebracht, namelijk dat vrouwen op dit moment dus geen stem hebben! 
En in plaats van dat wij zorgverleners stellen: zonder de actieve inbreng van cliënten in de ontwikkelingsfase van de VIL (en niet in de commentaarfase) komt er geen nieuwe! - blijkt het voor de voortgang van het programma niet uit te maken.
Dat vind ik erg. Sommige verwijsindicaties in de VIL zijn dermate veel voorkomend dat ze voor heel veel vrouwen heel veel extra interventies betekenen.


Een ander citaat.

"Over the years I have been practising, I have learnt that women need to be able to talk as equals with doctors, to be informed of the choices available to them and encouraged to make up their own minds about becoming pregnant (...). I have realised how important it is for a woman to feel in control of the birth process if she is going to emerge as a confident parent." 

(Wendy Savage, Birth and Power, Pinter&Martin 2011). 

Dit citaat is 25 jaar oud! Uit de herdruk die dit boek is, wordt helder dat de vraag "who controls childbirth?" nog net zo actueel is als toen.  

Hoogste tijd voor een diepgaander analyse van het 'waarom' het niet gelukt is met die focusgroep dan die paar veronderstellingen in 'dus-vorm'!


Hebben we zitten pitten met z'n allen de afgelopen 25 jaar?