Klompen en klederdracht?

Ook zoiets. Wat je tegenwoordig overal leest - en wat in het programma 'Brandpunt' vorige week ook weer werd benoemd: dat 'alle landen om ons heen verbaasd staan' over het percentage thuisbevallingen in Nederland.
Nederlandse vrouwen zijn een beetje 'raar'.


En ik hoorde laatst ook een collega uit de eerste lijn zeggen dat 'we' misschien eens een beetje met onze tijd mee moeten gaan en erkennen dat thuis bevallen 'uit de tijd' is - ze vergeleek het met op klompen lopen en in klederdracht.
Dit verzin ik niet. 
En ze is ook de enige niet.


Nadere analyse van deze mening liet zien, dat wat er werkelijk speelde onder andere vermoeidheid was, ze had het 'wel gehad' met het vechten tegen de bierkaai.
Dat kan ik goed invoelen, en vele vroedvrouwen met mij.
Fnuikend vind ik dat - dat is een van de dingen die erg frustreren, het gaat constant in het nieuws over datgene, waar het niet over zou moeten gaan.
Maar vroedvrouwen die, in hun onmacht, er de brui aan geven, werken indirect mee aan het succes van deze bijna geslaagde actie. 
Hoe meer vrouwen er in het ziekenhuis bevallen, hoe beter dat is voor die ziekenhuizen. 24/7 een gynaecoloog, een kinderarts en een anesthesist in huis, dat kan op de meeste plaatsen in Nederland alleen 'uit' als een hoger percentage vrouwen poliklinisch bevalt. Dus kat in het bakkie met de huidige politiek!
En nog even en vrouwen gaan nog 'vrijwillig' ook, omdat ze geloven dat het 'veiliger' is. Of omdat ze geloven dat bevallen ondraaglijk veel pijn doet en dat ook dat 'niet meer van deze tijd' is.
Ook bovenstaand verzin ik allemaal niet.


Maar. Dat alle landen om ons heen maar verbaasd zijn over Nederlandse vrouwen die nog thuis willen bevallen, is een vorm van ZEER eenzijdige berichtgeving.


Je kunt ook de andere kant laten zien:
Vroedvrouwen uit de hele wereld hebben ons thuisbevalpercentage als grote droom. Ook al is het nog slechts 22%. Wij zijn hun grote voorbeeld.
Vroedvrouwen uit de Verenigde Staten. Uit Groot-Brittanië. Uit Nieuw-Zeeland. Uit Australië.


Ze horen wat er op dit moment gaande is in Nederland en waarschuwen ons ervoor. Waarom doen ze dat?
Omdat zij weten wat de prijs van medicalisering is voor vrouwen - en dat het niet helpt om de babysterfte omlaag te brengen.


Staat er tegenwoordig nog wel eens iemand stil bij de baby- en moedersterftecijfers in de Verenigde Staten? Waar bijna niemand thuis bevalt?


Als het gaat om de vele jaloerse blikken vanuit het buitenland naar Nederland, gaat dat dan om de 'romantiek' van het thuis bevallen, dat wat juist in de media zo belachelijk wordt gemaakt? De schemer, de kaarsjes en de wierook?
Welnee!
De grap is: het gaat om die 'evidence'! Vrouwen worden er blij van als ze thuis bevallen! Het geeft ze een betere start het moederschap in! Baby's varen er wel bij!
Deze buitenlandse vroedvrouwen hebben, misschien wel omdat ze zo in de marginale hoek zitten, inmiddels zeer veel 'evidence' verzameld als het gaat om het belang van 'een vroedvrouw voor elke zwangere' en om de grote waarde van thuis bevallen.


Dus ik blijf het zeggen.
JA, het is tijd dat we in Nederland kritisch gaan kijken naar wat er beter kan in de organisatie van onze zorg.
Maar daarbij moet de thuisbevalling voor elke gezonde vrouw tot de werkelijke mogelijkheden horen.


Vrouwen, schaam je niet. Thuis willen bevallen is een zéér wetenschappelijk onderbouwde wens. 
Ik durf wel te beweren dat wij hier in Nederland onze tijd ver vooruit waren!
En laten we nu niet zo suf zijn om alsnog achter de rest aan te gaan hobbelen, daar wordt niemand beter van.
Of, nou, niemand? Een paar ziekenhuisdirecteuren wél....

De stem van vrouwen

Wanhoop niet -
Het water zal de stenen breken


Dat is een fragment uit een gedicht dat ik bij m'n afstuderen meekreeg.
Daar denk ik de hele dag aan, vandaag, gisteren - en steeds als ik op de petitie kijk.
Ik zie hoeveel vroedvrouwen tekenen - werd hun stem de laatste tijd wel voldoende gehoord?
Ik lees wat vrouwen schrijven, hoeveel kinderen ze hebben gebaard, en hoe belangrijk en goed t voor ze was dat dat thuis gebeurde - en ik las een vrouw die schreef hoe ze intens hoopte dat haar dochter dit recht ook nog had.
Wij vrouwen willen onze eigen keuzes maken.
En daarbij wordt direct duidelijk dat 'thuis' veel meer betekent dan alleen een 'plezierig extraatje'.
Ook op Walcheren wordt nog steeds veel thuis bevallen, al 'mag' dat officieel niet meer.
Ook op Schiermonnikoog wordt nog steeds veel thuis bevallen, minimaal anderhalf uur bij een ziekenhuis vandaan...en dat is iets groots, iets belangrijks, iets wat niet in statistieken te vangen valt!


Zij die zich willen uitspreken over of afstand te groot is om 'veilig thuis te kunnen bevallen' zouden moeten weten wat het betekent om thuis te bevallen.


Het regent handtekeningen - ik hoop dat al deze vrouwen die tekenen nog velen vrouwen oproepen om dat ook te doen - 
als water, dat de stenen breekt

petitie

Vrouwen van Nederland,

Het is tijd voor een petitie!
http://autonomezwangeren.petities.nl/

Wat is er toch aan de hand in Nederland?
Minister Schippers heeft in een brief de afgelopen week toegezegd een aantal zaken te gaan invoeren -
(http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/kamerstukken/2010/12/14/kamerbrief-zwangerschap-en-geboorte.html)
Dit zou echter grote consequenties kunnen hebben voor vele vrouwen, zonder dat het ook maar iets uitmaakt voor de gevreesde sterfte van baby's.

Vrouwen willen het beste voor hun kind, ook als het nog ongeboren is.
We achten daarbij het advies van deskundigen zeer hoog.
Maar deze deskundigen voelen zich zelf eveneens verantwoordelijk voor deze zelfde (ongeboren) kinderen.
Het aantal maatregelen om controle uit te oefenen over hun welzijn neemt elke dag toe.

De veronderstelling hierachter: 
hoe beter de bewaking en hoe lager de risico's, hoe veiliger het kind.

En dit, vrouwen, is een veronderstelling die grote gevolgen heeft, zonder dat er voldoende bewijs is dat het waar is.
Want door het ene risico uit te sluiten, wordt vaak een ander geïntroduceerd.
En hoe meer je een bevalling 'bewaakt', hoe groter de kans op ingrijpen wordt.

Zo ondergaan vrouwen interventies die niet 'nodig' zijn maar die wél (soms blijvende) schade toebrengen.
Instinctief weten veel vrouwen dat ze die interventies niet willen, net zoals de katten in het verhaal hieronder.
Maar stel dat je je stem laat horen en er gebeurt iets met je kind, wat dan...

Dus laten we onze stem laten horen!
Bevallen is veiliger dan je denkt!
Vrouwen zijn verstandiger dan veel zorgverleners denken!
En hoewel de slogan is: de cliënt centraal, vragen we hen tot nu toe veel te weinig wat ze dan precies willen. 

Het wordt de hoogste tijd dat de stem van vrouwen zelf gehoord wordt.
Op allerlei manieren, en vandaag: via deze petitie.

Lees dit verhaal nog even:

http://vroedvrouwenradicaal-rebekka.blogspot.com/2010/11/vrij-naar-tricia-anderson.html

En teken vandaag nog de petitie, want het moet anders in Nederland!
http://autonomezwangeren.petities.nl/

Stuur je deze mail door aan zoveel mogelijk mensen die ook zouden willen tekenen?

Hartelijke groet van Rebekka Visser.

Waar gaat dit over?

Enige voorbeelden, allemaal zo afgezaagd en uitgekauwd als wat, maar herhaling is de kracht van de reclame.
En daarna ga ik nog even door op de waan van de dag.


Een paar dagen op vakantie - ha fijn.
Geregeld vraag ik aan vrouwen of het voor hen uitmaakt - kun je net zo makkelijk in je vakantiehuisje poepen als thuis?
Echt niet!!! zeggen ze dan (meestal).


Een echte man - laten we hem voor het gemak Gerard noemen, zit te plassen. Ineens wordt de deur door mij opengetrokken - hij had m niet op slot gedaan! 
Moet ie nou nog nodig? Ehm..Gerard gaat later nog wel even...


Voorbeeldje op seksueel vlak nog nodig?
Say no more.


Als het om bevallen gaat, hebben we een probleem. Het is net als plassen. Of vrijen.
Hoe meer je observeert, hoe minder het gaat.


En dat, vrouwen, weet iedereen. Daar hoef je niet voor te hebben gestudeerd.
Misschien is het zelfs wel zo dat hoe meer je gestudeerd hebt, hoe minder je dit nog weet. Al ken ik gelukkig vele gestudeerden die het (nog) weten.


Ik heb de brief van minister Schippers nu drie keer gelezen. Ik heb de moed opgegeven. Ik heb gehuild met m'n hoofd op de tafel. Ik heb gedacht: ik stop er mee. Ik schrijf het maar zo even op, omdat ik denk dat ik vast niet de enige ben die dat wel eens denkt. Als de minister dit gelooft, wat piep ik dan nog op m'n blog? Als een mug tegen een olifant?
Het gaat ver boven m'n pet.
Geboortehuizen?
Vervroegde inzet kraamzorg?
Afstand tot ziekenhuizen te groot om veilig thuis te kunnen bevallen?


Vrouwen, zeg eens, waar gaat dit nou eigenlijk echt over?


De waan van de dag en veel geld wat mij betreft. En rookgordijnen, echte goeie dikke rookgordijnen. 


We hebben (vroed-)vrouwen nodig, heel veel vrouwen. 
Die durven te fronsen over deze brief van minister Schippers en iets van deze strekking denken:
'klopt dit wel?'
'is dit wel waar?'
'waar gaat dit nou écht over (60x)?'
En dan zou het gaaf zijn als al deze (vroed-)vrouwen opstaan en zeggen: Nee. Dit klopt niet zo. Dit willen wij anders. Dit gaat te ver. Handen af van onze cultuur. Ga je centen maar ergens anders mee verdienen.


Wát een ongelooflijke LAUWE, bange LULkoek wordt er op dit moment door journalisten, artsen, maar nu ook door de minister geproduceerd.
Maar goed, eigenlijk hebben ze volkomen gelijk. Geboortecentra. We hadden al bedacht dat we niet meer in de huizen van vieze aso's een bevalling wilden doen, toch? Die mogen naar lekkere schone geboortecentra komen. Daar mogen ze dan het eerste levensjaar van hun kind ook doorbrengen, continu begeleid door een maatschappelijk werker. Misschien kan ActiZ hier meteen even een plan voor maken en een tariefje uit peuren?
M'n eigen beroepsorganisatie is bovendien teleurgesteld dat het tarief voor het preconceptiespreekuur er niet is gekomen. Niemand durft meer hardop te zeggen wat een gelul ook dat hele preconceptiegedoe is.
O, en ook die vervroegde inzet kraamzorg hebben wij vroedvrouwen zelf geregeld. We gaan toch zeker niet zelf de hele nacht naast zo'n primi zitten!
Het Perinatal Webbased Dossier een oplossing voor het verbeteren van de samenwerking? Ha, ja, tuurlijk, dan hoeven we niet met elkaar om de tafel, je kijkt gewoon even in elkaars dossier! Praktisch! 
Veiligheid? De cliënt centraal? AMMEHOELA! Het eigen werkrooster centraal! De eigen praktijkorganisatie centraal! De eigen portemonnee centraal! Zelf buiten schot blijven centraal!


Bedoel ik te zeggen dat zorgverleners zichzelf totaal en compleet moeten wegcijferen voor de goede zaak in ruil voor een droge boterham? Wel zeker niet. 


Maar het soort teksten als minister Schippers nu heeft geproduceerd en de overduidelijke, leugenachtige lobby die erachter zit - daar klopt geen moer van, dat kán gewoon niet kloppen. Dat gaat niet over waar het over gaat.

Vrouwen bevallen niet beter als ze geobserveerd worden. Als je volstrekt vreemden in hun ruimte laat. Als je ze uit hun huis haalt.

En bovenal: een toename van het aantal ziekenhuisbevallingen gaat de perinatale sterfte NIET doen dalen. Niet in de groep vrouwen die op dit moment thuis bevalt: die in de periode van 37 tot 42 weken.

Dus wie de brief maar leest - stel jezelf de vraag en stel hem vervolgens aan wie het horen wil: waar gaat dit nou echt over?

Hele hoge bergen centen; de adviezen van de stuurgroep

RUITENWISSERS

Jukeboxen
en wasmachines
koffiezetters
groentepletters
hakfabrieken
statistieken
nietmachines
welbelovers
flipperaars
en duikelaars

mixers
makkers
staakt uw wild geraas
door elkaar
gedraaide afstandselementen
hele hoge bergen centen
je kunt van nu af alles laten
je hoeft alleen maar dood te gaan de rest
doen al je automaten
en voor de tranen op mijn wangen
koop ik ruitenwissers

De moed is me even in de schoenen gezakt naar aanleiding van de brief van minister Schippers. En dat deed me denken aan een droevig liedje uit m'n jeugd.
Waar gaat het nou echt over?
Sterfte? Veiligheid?
Toe nou toch...
Wordt vervolgd.

De geboorte pleister

Waarde (vroed-)vrouwen,

Vandaag kreeg ik een link doorgestuurd naar de website van mijn eigen beroepsorganisatie.

Ik kan het niet kan laten er even wat details over in te koppen..

hier staat het bericht

Vroeggeboorte voorspellen??

Door bij frequentere harde buiken gezwind naar het ziekenhuis te rijden en daar te worden getoucheerd? Desnoods vier keer per week?

Of gaan we dit soort dingen krijgen: 'met een dergelijk patroon van Braxton-Hicks contracties heeft u 75% kans om binnen nu en twee weken te gaan bevallen'.

En dan - hoe kan een dreigende vroeggeboorte worden voorkomen?

Bij een onbehandelde blaasontsteking kan ik me er nog iets bij voorstellen.

Maar heb ik iets gemist op het gebied nieuwe vormen van weeënremming die langer werken dan 24-48uur? Progesteron?

En hohoho, minder snel worden opgenomen - en dan: eerder met hun kindje naar huis? Omdat het later geboren wordt? Omdat we de dreigende vroeggeboorte hebben weten te ondervangen? En in hoeveel procent van de gevallen lukt dat? En hoeveel procent van de vrouwen zit wekenlang met zo'n pleister?

Ik krijg hier hele donkere kringen van onder mijn ogen.

Feitelijk is er nog niet eens echt 'bewezen' dat het goed is dat preterm geboren kinderen gescheiden worden van hun moeder! Om maar eens een zijsteeg te noemen.

Of beter gezegd nog: er zijn sterke aanwijzingen dat preterme kinderen die non-stop bij hun moeder zijn het beter doen dan hun in de couveuse liggende lotgenoten en dat dit echt meer aandacht verdient dan het nu krijgt.

Ik ben in een sombere bui - denk dat dergelijk onderzoek er niet gauw komt, simpelweg omdat er niet op verdiend kan worden en er zoveel geld voor onderzoek uit de industriële hoek komt. Die tocopleister, wat kost die?

En nu gaan we vrouwen werven voor de geboortepleister met de leus dat ze hun kindje eerder naar huis 'mogen'?

Van wie is dat kindje eigenlijk?

We lezen verder.

Wat wordt hier zomaar toegegeven: dat een schedelelectrode gevaarlijk is. Ach, ik dacht dat ongeboren kinderen geen pijn voelden..als je ziet hoe ze doorgaans uit hun moeder worden gehaald; alsof ze uit de klei worden getrokken.

Maar goed - de pleister dus, heeft nog meer voordelen. We gaan vrouwen 24 uur per dag 'in de gaten' houden, 'ver' voor de geboorte.

Ze bedoelen natuurlijk het ongeboren kind dat ze in de gaten gaan houden, niet de vrouw.

O, ja, de vrouw, de babyverpakking.

Die onhandige omhulling, waardoor wij deskundigen de baby niet kunnen zien en niets kunnen zeggen over hoe het daarmee gaat. Die verwachtingsvol opkijkt naar dokter Oei (zie foto): dokter, hoe gaat het met mijn kind?

Mag ik iets radicaals zeggen? Weet je wat ik wel eens onderzocht zou willen zien? Je neemt een groep vrouwen en geeft ze een zorgverlener die zegt: 'Jíj, de moeder, bent de primaire deskundige over je ongeboren kind en ik, de zorgverlener, kan dat alleen maar ondersteunen'. Daarnaast neem je een groep vrouwen die een zorgverlener heeft die zegt: 'Er kan op elk moment in de zwangerschap een acute situatie ontstaan, maar vanaf nu zullen wij je continu monitoren en ons uiterste best doen om elke ramp af te wenden. Wij zijn verantwoordelijk'. 

En dan wil ik weten in welke groep de meeste vroeggeboorten zijn, en de geboortegewichten van alle kinderen, en de kwaliteit van leven in de zwangerschap voor de vrouwen, en last but not least een langetermijn follow up van de ontwikkeling van de kinderen en het ontstaan van problemen bij moeder of kind in de eerste jaren.

Van wie is die baby eigenlijk?

Geweldig en fantastisch voor die vrouwen, die dit willen - maar vrouwen die er het volste vertrouwen in hebben dat zij zelf nog altijd het meest deskundig zijn in 'weten' of hun ongeboren kind in goede conditie is (en dat zijn de meeste vrouwen) - hebben die stem?

Ethici en mensenrechtenactivisten, waar zijn jullie?

Rebekka.

Verplicht poliklinisch bevallen: de grootste stap terug in vrouwenrechten sinds 1800!

Nederland is een bijzonder land.
Tot pak m beet de eeuwwisseling was het zo, dat 70% van de vrouwen die er kinderen kregen, de wens hadden om, als ze gingen bevallen, dit thuis te doen.
En was het ook zo, dat de Nederlandse vroedvrouwen, tenslotte zelf ook meestal vrouwen, hier trots op waren - wij hadden iets behouden wat in veel 'Westerse' landen verdwenen is; onze 'autonomie'.
Onze 'autonomie', dat betekent: dat wij vroedvrouwen primair verantwoording afleggen aan de vrouw aan wie we zorg leveren - en aan niemand anders. 


Het is 2010 - nog een week of vier.
Een rampjaar. 
Het Rapport van de Stuurgroep Zwangerschap en Geboorte is verschenen. Met maatregelen om de perinatale sterfte omlaag te brengen.
Maar zonder dat er geïnventariseerd is wat vrouwen zelf willen - in hoeverre ze daarin bijvoorbeeld hun eigen verantwoordelijkheid willen nemen. Laat staan dat ze stemrecht hebben in de talrijke werkgroepen die er overal zijn opgericht.
En centralisatie blijkt helemaal 'in' te zijn - het antwoord op vele vragen als het gaat om specialisatie en hoogwaardige zorg.


Hoogwaardig in wát precies?
Ah, in bijvoorbeeld operaties die zeldzaam zijn - hoe meer je er doet hoe beter het gaat. 
En misschien kunnen er door centralisatie meer te vroeg geboren kinderen beter in leven worden gehouden. Vroeggeboorte is een van de hoofdoorzaken van perinatale sterfte. Let wel: misschien. Hopelijk.


En verder?
Geld, geld, geld. 
Er moeten 24u per dag, 7 dagen per week, gynaecologen en anesthesisten 'in huis' zijn op die plekken waar vrouwen uit de tweede lijn bevallen en waar vrouwen uit de eerste lijn heen verwezen worden.
Dat zou 'veilig' zijn en goed zijn voor het verlagen van de perinatale sterfte.
Dat is niet bewezen maar heeft mogelijk grote gevolgen voor het behoud van de thuisbevalling.
Maakt dit indruk op de megalomane plannenmakerij?
Geenszins. We gaan onverdroten verder met de centralisatie van de geboortezorg - en dus, zoals nu in Oost-Groningen gaat gebeuren, met de geboortehuizen waar vrouwen dus heen Moeten in plaats van mogen.


Gaan wij vroedvrouwen hier in mee?
Gaan we de rechten van vrouwen verkopen voor een paar centen? Of voor onze gemoedsrust misschien?
Tenslotte: als het common sense wordt om het welzijn van het ongeboren kind primair door een ander te laten beoordelen dan door de moeder zelf, dan staan wij vroedvrouwen, als we deze vrouwen op autonome wijze bijstaan, kwetsbaar. En de 'foetale nood' durante partu, dat is het doorslaggevende argument om te kiezen voor een verplicht poliklinische bevalling.
Gaan we door de knieën?


Mijn autonomie als vroedvrouw staat voor mij symbool voor de autonomie van elke vrouw over haar eigen lichaam.
Vrouwen zijn veel wijzer dan wij denken - en als ik als vroedvrouw niet als mijn primaire taak zie om achter een vrouw te gaan staan en in haar autonomie te geloven, WIE DAN WEL????