De nieuwe kleren van de keizer.

"'Samen voor een betere geboortezorg.'
'Dit is misschien een wat saaie slogan, maar wel een die het beste
de doelstelling van het consortium verwoordt.'

'De handen ineen slaan voor een betere geboortezorg.'
'Omdat je binnen een consortium samenwerkt, en dus de handen ineen slaat, lijkt dit misschien een open deur, erkennen de projectleiders van het regionaal consortium. Maar de slogan is wel degelijk ambitieus.'

'Een gezonde baby en een tevreden cliënt, door de juiste zorg, door de juiste professional en op het juiste moment.'
'Natuurlijk is dit een lange slogan', erkent coördinator (...) onmiddellijk. Maar het is er wel een die de lading dekt: 'Het perspectief van de baby en dat van
de zwangere staan erin voorop.'  

'Integrale geboortezorg in het belang van moeder en kind.'
'Het is misschien geen pakkende slogan, erkent coördinator (...), maar die is dan ook moeilijk te verzinnen.'"

Een paar citaten uit de intro's van de consortia.

Ken je het sprookje 'De nieuwe kleren van de keizer'?
Daar denk ik in dit kader geregeld aan.
Als ik die bovenstaande citaten lees heb ik het met de coördinatoren hiervan te doen.

De reuring rondom de (voor het grootste deel niet bestaande) onnodig hoge babysterfte in Nederland blijft maar spelen. 
En leidt nu tot de mateloos ongefundeerde ommezwaai die er in organisatieland gaande is.

Volgens mij zitten we nu zo'n beetje in dit stadium:
'Na een paar weken stuurde de keizer één van zijn dienaren naar de torenkamer om te zien of het werk al vorderde. De kleermakers waren druk in de weer op het weefgetouw en lieten de man zien wat zij al klaar hadden. De arme dienaar zag helemaal niets, maar omdat hij bang was zijn baan te verliezen als zou blijken dat hij niet intelligent genoeg was om de stof te zien, deed hij maar net alsof. En aan de keizer vertelde hij dat het werkelijk prachtig werd.'

Wie kan het nou níét eens zijn met de slogans van alle consortia?...

In het sprookje is aan het eind van het verhaal de koning erg veel geld kwijt en staat hij in zijn blootje.

Aan het eind van het verhaal van de 'gemeenschappelijke verantwoordelijkheid' is het, als we nu niks doen, nog erger.

Dan zijn we niet alleen veel geld kwijt en staan we in ons blootje 
- want de uitkomsten zijn geen sikkepit beter geworden (behalve dat we er misschien in slagen om meer zwangerschappen 'tijdig' af te breken zodat ze niet meetellen met de sterftecijfers) - 
we staan dan óók nog beteuterd te kijken naar de ruïnes van ons verloskundig systeem, waar we ooit met recht zo trots op waren.


Als er in dat sprookje nou maar één dienaar was geweest die had durven zeggen: 'ik zie helemaal niks!' dan was t niet zo sneu afgelopen voor de koning...