Over mij

Mijn foto
Ik wil mijn werk graag goed doen. Kwaliteit van zorg toetsen aan het naleven van regels heeft misschien voordelen omdat je dan iets hebt om te 'meten'. Maar in mijn dagelijks werk loop ik in toenemende mate aan tegen het gevaar ervan: dat aan het eind van de rit het enige dat werkelijk telt de belangen van de zorgverlener zelf zijn. En wat is dan nog 'goed doen'? Vragen hierbij en ideeēn hierover genoeg - lees maar.

zondag 4 september 2011

Intermezzo: Vrijheid






Regelmatig zit ik zó voor me uit te staren. 
Dit kan toch niet - 
wat moet ik doen? 
Hoe kan het dat mijn bullshitalarm overuren draait - maar de trein vrolijk door raast, 
het fijne treintje dat 'cliënt centraal, cliënt centraal' kedoek-kedoekt...
O, had u hier uit willen stappen? Nee, we gaan met z'n allen door naar het volgende station.


We krijgen een nieuwe visie, waarin verloskundigen gaan werken in een geïntegreerd model, hand in hand met de gynaecoloog.
Dat is goed voor de zorg.
Dat, waar vroedvrouwen sinds mensenheugenis voor stonden, is opgedroogd tot zeg maar dit formaat:


Dat kleine meertje in het midden, 
dat is wat nog over is -
de rest is op-geïntimideerd,
opgeofferd aan 'veiligheid'.
Zonder te kijken naar de prijs ervan, de gevolgen ervan,
of zelfs maar naar de werkelijkheid ervan (is het waar?),
zijn we van vrouwen mét de vrouwen, 
hoeders van hun belangen, 
desnoods tegen de stroom in,
verworden tot medeplichtigen in de 'securitisering' van onze samenleving (zie Trouw, 3 sept): 
het bezweren van persoonlijk ongeluk, falen of tegenslag.
En we lijken er zelf nog in te geloven ook.


Verloskundigen en gynaecologen dienen vanuit één visie te werken. Joost mag weten waar de fundering van dat statement ligt, maar het wordt nog gekker.
Mijn beroepsorganisatie geeft aan haar leden geen keus, we krijgen het gewoon 'gepresenteerd'. Jaaaah, we hebben natuurlijk mogen 'meedenken' op speciaal daarvoor georganiseerde avonden enzo - maar kiezen? 
Niks hoor. Op de komende vergadering mogen we vragen stellen, en dan na de pauze is het hoppetee, implementeren die handel.
De cliënt centraal, de cliënt centraal - de cliënt is nog nooit zo betutteld als in het afgelopen jaar. NIKS heeft ze meer in te brengen, ze mag slikken voor haar eigen veiligheid en vooral voor die van haar kind. Ze mag haar mening geven, maar als het erop aankomt is het de zórgverlener die bepaalt wat er gebeurt.
Wat dat betreft geeft ons bestuur dus het goede voorbeeld aan haar leden. Is de aanpak waar het bestuur voor koos bedoeld als inspiratie -
over hoe je om moet gaan met je cliënt? 


Puur Paternalisme.
Maar dát is niet wat een vroedvrouw hoort te doen!
Vrouwen zijn geen kinderen!




Die hand hebt u gezien:
ontspannen, los en vrij,
soepel in elk gewricht,
vijf vingers op een rij....


Hij balt zich tot een vuist
Elinor Wylie




Natuurlijk heb ik samenwerking hoog in het vaandel - ook met gynaecologen, júíst ook met gynaecologen. Maar daar heb ik mijn eigen beroepsidentiteit keihard bij nodig, want daarin staat op de allereerste plaats:
samenwerking met de zwangere vrouw die zich bij me meldt.
Wat ze nodig heeft moet ze me zelf gaan vertellen - soms is het een hele zoektocht om dat uit te zoeken, soms gaat het haast vanzelf, soms is het met de stroom mee, soms is het tegen de stroom in. Soms ben ik - als een moeder, als haar bondgenoot, of als een rots -
maar nooit, nooit, nooit is zij de onwetende, de leek, of de hulpeloze.




                              Vrouw! Toppunt van fiere vrijheid....

3 opmerkingen:

  1. Ik word zo verdrietig van je blogs... de trein dendert maar door. Ik ben nog niet 'klaar met kinderen', een derde zweeft nog in de lucht. Niet nu, maar over een aantal jaar. Maar zal ik over een aantal jaar nog zo'n fijne thuisbevalling kunnen doen? Thuis, met Doula, in een bevalbad in de woonkamer?
    Mag dat dan nog wel? En wat als het niet mag? En als ik het toch doe, zonder het iemand te zeggen? Wat dan?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Kunnen wij, als vrouwen, als moeders die zich zorgen maken over dit steeds strakkere keurslijf waar we in gedwongen worden, iets doen? Is er een petitie die we kunnen tekenen? Hebben wij straks nog opties?
    Of gaan we straks massaal op zoek naar de zeldzame vroedvrouw die niet in hokjes denkt?
    Of gaan we helemaal onder de radar zitten?
    Ik weet het niet, wat ik bij een volgende zwangerschap doe, wellicht moet ik mij tot de geboorte van mijn baby verstoppen, om te voorkomen dat ik op de slachtbank terecht kom.
    Wat een wereld.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Begrijpt de KNOV nou niet hoe zij zichzelf uitholt, zichzelf overbodig maakt? Ongelofelijk dat Nederlandse verloskundigen zo onder de plak zitten van gynaecologen. Recht toch jullie ruggen en schouders en spreek uit waar jullie voor staan. Wees je bewust van de verantwoordelijke rol die je hebt ten aanzien van alle vrouwen die nog moeten gaan bevallen. Die, als het zo door gaat, allemaal op een vreselijke manier van hun kind verlost zullen worden in plaats van hun kracht leren gebruiken. Wees een vroede vrouw en spreek je uit, nu het nog kan!
    Vrouwen zelf zullen deze ontwikkelingen niet accepteren. Er zijn al talloze persoonlijke initiatieven die lijnrecht tegenover de medicalisering van bevallen staan. Door mee te gaan in de medicalisering verwijderen jullie je van de vrouwen die jullie eigenlijk willen helpen. Steeds meer vrouwen zullen zich afkeren van de huidige zorg. Die ontwikkeling is niet te stuiten, gelukkig ook een trein die maar doordendert. Wat belet jullie om de kant van vrouwen te kiezen? Macht, geld, status? Emancipeer je van de probleemgerichte technische zorg die gynaecologen voorstaan en laat zien waar je toe in staat bent. Er valt nog zo veel te winnen met het verder verkennen en ondersteunen van de natuurlijke kracht van vrouwen. Bijdragen aan een gezonde natuurlijke geboorte is van onschatbare waarde. Vraag jezelf eerlijk af of je dat nog wel doet. Of dat je slechts meedraait in een systeem dat je niet echt meer onderschrijft. Jullie macht is veel groter dan je misschien vermoed. Maar we hebben wel mensen nodig die op durven staan!

    Wendy Schouten
    www.bevallenopeigenkracht.nl

    BeantwoordenVerwijderen