Elke twee maanden verschijnt het Tijdschrift voor Verloskundigen.
Sinds dit jaar mag ik daar een column in schrijven, die de hoofdredacteur ‘Noorderlicht’ heeft gedoopt.
Maar het augustusnummer moet het zonder Noorderlicht stellen, ook al gaat de column over het thema van de maand: het CTG.
M’n column is kritisch over het CTG en dat komt niet handig uit, omdat de KNOV nou juist het CTG als ‘innovatie’ in de eerste lijn wil laten introduceren.
Dus: wordt hij niet geplaatst.
De NVOG heeft vorige maand een felle tegenreactie gegeven op het initiatief van het introduceren van het CTG in de eerste lijn.
Ik weet niet wat jij vindt, maar ik vind het een matige zaak dat uit een soort behoefte de gelederen te sluiten een kritisch geluid niet gehoord mag worden.
Vooral omdat wat ik schrijf over iets heel anders gaat dan de argumentatie van de NVOG.
Politiek spel laten prevaleren boven ruimte om kritisch na te denken is wat mij betreft geen signaal van een gezonde organisatie.
Ik ben er niet gerust op!
Dan nu de column:
CTG
Er zijn wel eens artikelen waarbij ik tijdens het lezen denk: het verschijnen hiervan is zo indrukwekkend, vanaf NU zal de zorg dan eindelijk ingrijpend veranderen, dit betekent het einde van een tijdperk - zo zonneklaar is de conclusie.
En dat is dan nooit zo. Waaruit dan weer valt te leren dat de inhoud van onze zorg door hele andere zaken wordt gedreven dan door (slechts) ratio.
Dit artikel is een must read voor iedereen die geïnteresseerd is in CardioTocoGrafie (CTG). Er blijft alleen geen spaan van de CTG-betrouwbaarheid heel.
Heel in het kort twee feiten over het CTG in de eerste lijn of, zoals dat tegenwoordig heet: in een 'laagrisicopopulatie'. De positief-voorspellende waarde van een goed CTG is bijna 100%. Dit wil zeggen dat als het CTG goed is, dan is de baby in een goede conditie, in elk geval de komende vierentwintig uur. MAAR! De voorspellende waarde van een slecht CTG is op zijn mooist 1%. Dit wil zeggen dat als het CTG niet goed is, als de hartslag van de baby een zorgelijk patroon lijkt te hebben, dan is de kans dat de baby tóch in een goede conditie is 99%.
Eigenlijk is het CTG dus een Constant Tegenvallend Gegeven. Want met zo veel foutpositieven is de kans dat er meer baby's (en hun moeders) schade toegebracht wordt door een onnodige ingreep mogelijk (misschien zelfs waarschijnlijk) groter dan de kans dat er een kind gered wordt. Dat is toch gewoon een Continu Tekortschietende Grafiek?
Het is zelfs af te vragen of met de huidige kennis het CTG ooit goedgekeurd zou zijn als diagnostisch middel, Chronisch Teleurstellend Geval als het is. Kan het hele apparaat niet beter naar de schroothoop?
Toch is daar in de praktijk nog lang geen sprake van. Integendeel, binnenkort doet mogelijk het CTG zelfs zijn intrede in de eerste lijn.
Nou ja, het gaat dan om het naar de eerste lijn halen van tot nu toe 'tweedelijns' indicaties. Zoals een consult minder leven voelen.
In zekere zin zit daar nog wel wat in ook, vanuit het idee dat een deel van de vrouwen die voor een consult minder leven voelen wordt ingestuurd eigenlijk 'voor niks' in de tweede lijn blijft hangen, ook met een goed CTG. En dat is zonde, van het geld en van die kans op onnodige interventies.
Maar wordt waardeloze diagnostiek minder waardeloos in handen van mensen die er mogelijk kritischer mee omgaan? Zou dat tot verbetering leiden? Of draagt dit alleen maar bij aan de werkelijke waarde die het CTG nu vooral heeft, namelijk vrijwaring van juridische aansprakelijkheid?
Wat mij betreft wordt daar nog eens goed inhoudelijk over gepraat, met het inmiddels al drie jaar oude artikel erbij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten